دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد           چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد 

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت          آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد 

اشک من رنگ شفق یافت ز بی‌مهری یار         طالع بی‌شفقت بین که در این کار چه کرد 

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر                  وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد 

ساقیا جام می‌ام ده که نگارنده غیب                  نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد 

آن که پرنقش زد این دایره مینایی                   کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد 

فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت      یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد 

برق در اصطلاح نور تجلی ذاتی ( حق سبحانه و تعالی ) را گویند که بر سالکان راه و محرمان رویش جلوه می کند و بسان برق خاطف زود گذر است. و مراد از لیلی محبوب مطلق است ( جل شأنه ) و سحر در اصطلاح صبح ازل را گویند و مجنون اشارت به محب مطلق دارد. محب حق که شیدا و سرگشته و پریشان حضرتش می باشد گوید: در ازل نوری از منزل محبوب بدرخشید و زود مختفی گردید. آه و افسوس که با خرمن محبان چه کردکه تا امروز در سوز و گدازند.  تقدیم به روح نازنین حافظ

نوشته شده توسط: حسن محمودی

خلوت دل

یکی از منازل سالکان و ره پویان حریم دوست خلوت است

 هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال     با که گویم که درین پرده چه‌ها می‌بینم

اینجا، همان جاست. این، همان جاست که باید می‌رسیدیم. اینجا، هم نقطه آغاز مسیر است هم نقطه پایان مسیر. اینجا، مکان خود را برای او خواستن است. مکان فریاد زدن به اوست. اینجا، محل تخلیه بار و خالی شدن است. اینجا، مکان سوختگیری مجدد است. اینجا، پالایشگاه اوست. اینجا، مکان زندگی است. اینجاست، آنجایی که رسیده‌ایم. اینجا، خلوت اوست.  ادامه دارد...

نوشته شده توسط: حسن محمودی

قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلی عَلَیه السَّلام: عَلَیْکَ بِالآخِرَةِ تَأْتِکَ الدُّنْیَا صَاغِرَةً

امیر المؤمنین علی علیه السلام می فرماید: تو مراقب آخرتت باش، دنیا خودش ذلیلانه پیش تو می آید. 

غرر الحکم

نوشته شده توسط: حسن محمودی

کارم اندر عشق مشکل می شود

خان و مانم بر سر دل می شود

هر زمان گویم که بگریزم ز عشق

عشق پیش از من به منزل می شود

نوشته شده توسط: حسن محمودی